Tuesday, September 22, 2009
പ്രതീക്ഷയുടെശവകുടിരത്തില്‍പൂക്കള്‍ ഇറുത്തുവെച്ചു ഞാന്‍ എന്നെപിന്തിരിഞ്ഞവള്‍.മനസ്സിന്‍ താഴ്വരയിലെചെറിമരത്തില്‍ നീഎനിക്കായ്‌ വീണ്ടുംവസന്തം വിടര്‍ത്തി.ആ വസന്തതാഴ്വരയില്‍എനിക്കിനി ഇനിയുംമരിക്കാത്തകിനാക്കളുമായീകൂട്ടുകൂടണം.വെളുത്ത മണലില്‍സ്വപ്നം കൊണ്ട്കൊട്ടാരം പണിയണംഉടഞ്ഞ സ്നേഹംകൂട്ടിവെച്ചതിന്‍അതിരുകള്‍ ഇടണം.പ്രതീക്ഷയുടെ മുറ്റത്തുചാരുതയര്‍ന്നൊരുപൂന്തോട്ടമോരുക്കണം.ഹൃദയത്തില്‍ നിന്ന്തീപകര്‍ന്നതിലൊരുദീപം തെളിക്കണം.സ്വപ്നം പണിതമട്ടുപ്പാവില്‍ ഇരുന്നെ-ന്നും നിന്നോടൊപ്പംനരച്ച പകലിനുയാത്രാമൊഴി നേരണം
ഒരു മഞ്ഞുതുള്ളി പുല്‍ക്കൊടിയോടു ചെരുന്നപോലെ ഞാന്‍ കൊതിക്കുന്നതും നിന്നോട് ചേരുവാനാണ്...........അറിയുന്നു മഞ്ഞുതുള്ളി അല്പായുസെന്നു.........മനസ്സില്‍ പതിഞ്ഞ ഒരു മുഖം,മനസ്സില്‍ കുറിച്ചിട്ട ഒരു നാമം,മറക്കുവാന്‍ കഴിയുമോ നമുക്ക്..ജീവിതത്തില്‍ എന്നെങ്കിലും!!!മനസ്സിന്‍റെ ഏതൊ ഒരു കോണില്‍ എവിടെയോ സുഖമൂറും നൊമ്പരമായ്.. എന്നും ഞാന്‍... നിനക്കായ്....നിന്റെതായ്...ഓര്‍മകളുടെ തീക്കനലില്‍ കൂടി നടക്കുമ്പോഴും എനിക്കു വേദനിക്കില്ല!!! കാരണം.............എന്‍റെ ഓര്‍മ്മകളില്‍ നിറയെ ആളികത്തുന്നത് നിന്നെക്കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മകളാണ്!!!!.........എല്ലാം ഒരു ഓര്‍മമാത്രം.....
Subscribe to:
Posts (Atom)
